Zwanger zijn van een drieling. Hoe bizar is het, dat het fysiologisch überhaupt mogelijk is om drie kinderen te maken in je buik! Eentje vond ik al eng, hoewel ik vroeger wel lang dacht dat ik een tweeling wilde krijgen. Konden ze met elkaar spelen en samen opgroeien. Totdat een vriendin die zelf een tweeling opvoedde me over de werkelijkheid vertelde.

Het is hard werken en ze vertelde me dat ze veel last had van schuldgevoelens, in de zin van altijd eerlijk de aandacht willen verdelen.
Maar goed, je hebt de keus natuurlijk ook niet eenling of meerling….
Een ding weet ik wel, als ik een moeder op straat zie lopen met een tweelingwagen denk ik gelijk: zijn ze te vroeg geboren? Beroepsdeformatie denk ik…

Sakira en haar man kregen bij de eerst echo te horen dat ze een drieling verwachtten. Zij viel bijna van haar stoel en haar man vloog de lucht in. 5,5 jaar later vertelt Sakira me over haar zware zwangerschap en de vroeggeboorte van de twee jongens Noah en Benjamin en meisje Julia. Over hoe er geen plek was op de NICU voor alle drie de kindjes op 1 zaal, over het afscheid van Julia, over hoe de overdracht van de twee jongens naar het perifeer ziekenhuis zo mis ging maar vooral over de bewuste keuze geen aandacht te schenken aan slordigheden of fouten maar de focus te richten op de positieve dingen. En bovenal over hoe geluk en verdriet naast elkaar bestaat. Dit gesprek zette me weer met beide benen op de grond en gaf me een les voor de rest van het leven.