De ‘scare’ van baarmoederhalskanker en dan een vroeggeboorte
Vanuit het bevolkingsonderzoek baarmoederhalskanker kan je een uitstrijkje laten doen om hierop te testen. Als er een afwijkende uitslag uitkomt volgt nader onderzoek. Als het “meevalt” en je zit nog in een voorstadium van kanker met slechte cellen worden die cellen uit je baarmoederhals geschraapt middels een lisexcisie.
Pas toen Lisanne bij mij in de studio zat en we voorafgaand aan de opname voor de podcast een kopje koffie dronken vertelde ze mij de oorzaak van haar vroeggeboorte. Ze was bevallen met 28 weken van haar dochtertje Pomme, nadat ze dus zo’n lisexcisie had ondergaan. Het is vergeleken met het verwijderen van de gehele baarmoederhals ‘slechts’ een ingreep, alleen wel een die ook gepaard gaat met een risico op een vroeggeboorte daarna. Hoe langer je de tijd neemt voor herstel erna, hoe beter dat is in verband met een eventuele zwangerschap. Minstens een jaar wordt aangeraden. Het idiote is alleen wel dat een dergelijke ingreep het ook moeilijker kan maken om überhaupt zwanger te worden.
Dit wordt door vrouwen, waaronder ikzelf, omgezet in een soort combinatie van haast en angst. Shit, wat als het helemaal niet meer lukt om zwanger te worden. Je denkt als het dan langer kan duren dan moeten we misschien niet te lang wachten met proberen. Het punt is alleen, als het dan wel sneller raak is dan je verwachte, dan ben je dus te snel zwanger geraakt na de ingreep, met meer risico op een vroeggeboorte omdat je lichaam misschien nog onvoldoende hersteld was om een kindje te gaan dragen.
Helaas zat ikzelf dus niet in een voorstadium van baarmoederhalskanker maar was er al een flinke tumor groeiende in mijn baarmoederhals. Van wat cellen wegschrapen was geen sprake meer. De gehele baarmoederhals moest verwijderd worden en dan had ik nog mazzel dat ze mijn baarmoeder lieten zitten.
Dat is fysiologisch gezien natuurlijk een enorm verschil met de ingreep van Lisanne, toch vraag ik me af of dat verschil in vroeggeboorte ook zo groot is. Lisanne beviel na haar ingreep met 28 weken veel te vroeg. Ik met 24 weken mega te vroeg. Zet dat af tegen een laagje slechte cellen wegschrapen versus het verwijderen van een gehele baarmoederhals. Dat doet denken..
Trouwens, misschien belangrijk om te benadrukken dat dit puur mijn gedachtengang is. Het is natuurlijk ook heel goed mogelijk dat er andere factoren een rol speelden. Lees en luister maar naar aflevering 4 met Dr. Jasper Been, over mogelijke verklaringen van de daling van het aantal vroeggeboortes tijdens Corona. En misschien is extreme vroeggeboorte ook wel genetisch bepaald! Dat onderzoek is momenteel gaande (mei ‘21) www.onderzoeknaarextremevroeggeboorte.nl
Opvallend is dat ik dezelfde verhalen als dat van mij en Lisanne veelvuldig voorbij zie komen op fora online en in besloten facebook groepen. Zelfs een oud collegaatje van me, ze nam onverwachts contact op, wist niks van mijn diagnose en behandeling want dat hield ik voorheen stil, begon te vertellen over haar uitstrijkje van een tijdje geleden… stop maar, ik voelde ‘m al aankomen. Het had vast te maken met slechte cellen…. Inderdaad. Maar wat zijn de kansen! Dat was zo’n moment dat je ziet in cartoons, dat je steil achterover slaat. Gelukkig voor haar ging het ook nog om een voorstadium van baarmoederhalskanker. Maar ook bij haar heeft de kanker ‘scare’ haar kinderwens versterkt en vervroegd. Die wordt gewoon versterkt als je er zo hard mee geconfronteerd wordt dat het misschien niet meer mogelijk wordt. Ook zij raakte veel eerder zwanger dan het voorgeschreven jaar van niet-zwanger worden. En ook zij beviel te vroeg. Gelukkig later dan ik en Lisanne. Hoe later, hoe beter. Ook spreek ik met gynaecoloog dr. Martijn Oudijk uit het Amsterdam UMC o.a. over baarmoederhalskanker vs vroeggeboorte in aflevering 14.
0 reacties