Of ik onder een steen heb geleefd ofzo? Het zou misschien wel een terechte vraag zijn. In een wereld zo hard als steen in ieder geval gedurende een aantal jaren. Welke richting je kiest na de middelbare school bepaalt namelijk toch wel voor een groot deel in welke (beroeps)groep van de maatschappij je je begeeft, zo merkte ik en dus met welk type mensen je omgaat. Maar in al die jaren heb ik ook nog nooit via via een verloskundige ontmoet.

Jammer. Want mijn ontmoeting met Marlies Koers was een hele leuke, we hebben een heel fijn gesprek gehad met elkaar, over haar boek, werk en over mijn podcast. Marlies komt oorspronkelijk uit Twente, waar ik ook kort heb gewoond. Waar de mensen een beetje de kat uit de boom kijken als het gaat om nieuwelingen, maar heel warm zijn en elkaar veel opzoeken.

Marlies had altijd een droom om haar eigen boek in de boekhandel te zien liggen. Nu heeft ze een bestseller geschreven over haar leven als verloskundige. Goed gekozen dus de naam: ‘Dagboek van een verloskundige’. Ik dacht zij zal vast een bak met ervaring hebben in haar vakgebied en misschien ook met vroeggeboortes. Dat blijkt ook het geval en belangrijker nog heeft ze passie voor haar vak. Ze is een leuk mens, met het hart op de juiste plek én ze is bijzonder. Marlies heeft namelijk stage gelopen in India in een overheidsziekenhuis, waar ze een compleet andere wereld heeft ervaren.

Waar de Taj Mahal als een van de zeven nieuwe wereldwonderen gehuld in marmer boven iedereen verrijst, bevinden zich voor de ingang van dit mausoleum hordes mensen, bedelend, waarvan sommigen zelfs zonder ledematen al rollend tussen het open riool, openbare afvaldump en de (heilige) koeienvlaaien, wat India ook is.

India dus. Marlies beschrijft haar ervaring daar in dat ziekenhuis op het einde in haar boek. Na het lezen van dat hoofdstuk kon ik me een nog betere voorstelling maken van hoe een overheidsziekenhuis er in India uitziet en functioneert. Marlies schrijft “Ook de Indiase operatiekamers waar ik gaandeweg mocht helpen assisteren, waren interessant, weerzinwekkend en hartverscheurend tegelijk.”

Marlies vertelt dat er bijvoorbeeld 1 verloskundige beschikbaar is per 60 vrouwen, die tussen hen heen en weer rent. Ze helpt het kindje uit de moeder te begeleiden zodra een groot deel van het hoofd zichtbaar is. Dan legt ze het kindje op de borst van de moeder en en rent vervolgens naar de volgende barende vrouw. “Geen hand vasthouden, geen coaching, geen massage, geen support.” Een navelstreng afklemmen of doorknippen? Of de moeder hechten? Dat komt later wel. Pijnbestrijding? Geen optie. En denk aan hygiëne. Tijd voor het aantrekken en wisselen van handschoenen is er niet. Het babysterfte getal is hoog in India. De geboortezorg in Nederland zit wel goed. 

Natuurlijk zit het boek vol verhalen uit haar eigen praktijk, uit de omgeving Deventer. Verhalen die trouwens niet onderdoen in contrast, heftigheid en schoonheid van de verhalen uit India. En de toewijding van een verloskundige is bewonderenswaardig. denk niet dat ik me vóór het lezen van dit boek echt heb gerealiseerd.

Echt waar, van dit boek lezen krijg je geen spijt! Je kan het boek hier bestellen:

In de podcast aflevering met Marlies, in aflevering 17, praten over haar werk in de 1^e lijn, over zwangerschapskwaaltjes en het verschil met een dreigende vroeggeboorte. Maar we hebben het ook over ons gezamenlijk streven: bewustwording creëeren rondom het belang van een goede voorbereiding van de zwangerschap en de belangrijke eerste duizend dagen van een kind.