Leuk, mijn eerste duo gesprek met Laura en Michaël. Het is toch anders een vader te horen over de vroeggeboorte dan de moeder. We steken toch net iets anders in elkaar. En dat is leuk, want stel je voor dat we allemaal hetzelfde zouden zijn. Als ik een moeder aan het woord hoor dan herken ik 95% van haar gevoelens en gedachten.

Als een man praat kan hij me nogal eens verrassen met bepaalde uitspraken. Op een positieve manier, die me leert hoe je ook anders naar dingen kan kijken.

Laura was fijn zwanger, ze voelde zich super goed en fit. En toch diende haar bevalling zich veel te vroeg aan. Waarom, hoe is het mogelijk? Het zo overdonderd worden door het gevoel dat je lichaam je in de steek laat, dat gevoel ken ik. Toen ik de diagnose kanker kreeg was ik ook fit. Ik sportte veel, at weinig suiker en verzadigde vetten, mediteerde en was juist bezig allerlei onverwerkte zaken uit het verleden op te ruimen. En toch had ik een tumor in me die me dood wilde maken. En kort na mijn kankerbehandeling beviel ik met 24 weken. Dus als Laura het heeft over het ontbreken van vertrouwen in haar lichaam… Ik begrijp het. Natuurlijk heb ik gesprekken gehad met artsen en heb ik er een aantal gevraagd er een verklaring voor te proberen te vinden. Hardop. Het is heel informatief als je dat aan een arts vraagt. Het geeft je de mogelijkheid zelf de medische verklaringen af te gaan met een soort zesde zintuig. Dat kan heel nuttig zijn voor bijvoorbeeld een volgende zwangerschap, als je dat nog durft.