Ik zag op Facebook dat Myrna in Elburg woont, waar ik ben geboren en getogen. Dat schept dan toch een band. Verrassend dat Elburg me nog zulke warme gevoelens kon geven. Toch is dat wel een dingetje, de plek waar je bent opgegroeid. In mijn jong-volwassen jaren had ik veel moeite met me ergens thuis te voelen. Tot ik erachter kwam dat als je vriendschap met jezelf sluit dat je je dan overal thuis voelt. Plus dat het krijgen van een kind je doet aarden.

Het idee dat kort na mijn gecompliceerde zwangerschap in Elburg nog een gecompliceerde zwangerschap aan de gang was is zo raar. Als het plaatsgebonden wordt kijk je er ineens anders naar.

Myrna’s kindje werd gepland te vroeg geboren omdat op de echo’s te zien was dat hij een waterhoofdje had. Een waterhoofd? Hydrocephalus. Het is eigenlijk precies wat het zegt. Een hoofd met overtollig water, vocht, in de hersenen. Ik had er nog niet eerder van gehoord behalve dat ik uit automatisme beelden uit Afrika op m’n netvlies kreeg, zoals ze vroeger als commercials uitzenden op tv. Van kindjes met te dikke opgezwollen buikjes, maar ook kinderen met mega grote hoofden.
Hoewel het niet vaak voorkomt bij baby’s, is het niet een ver-van-m’n-bed-show.

Een aanwassende hoeveelheid vocht in de hersenen zorgt voor een oplopende druk, wat een verstoring van de hersenfunctie tot gevolg kan hebben. Een heel angstige situatie dus. Heel stressvol. Myrna kreeg tijdens haar zwangerschap te horen dat haar kindje hydrocephalus heeft en de artsen zagen het somber in. Maar zij en haar man niet. Hoe sterk moet je dan in je schoenen staan! Luister naar ons gesprek in aflevering 33.