Wie is je eerste aanspreekpunt? De kinderarts. Haar antwoord is er een vol van verwijzingen. De meest logische, naar de diëtiste uit het ziekenhuis zelf, was er niet een om naar huis te schrijven. Een dieet vol synthetische supplementen, calorieën. Vince stond op een gegeven moment op een t-splitsing en zette 1 stapje richting stoppen met regulier voedsel en ‘overleven’ op de chemische supplementen. Dat was natuurlijk een grote rode vlag voor ons.

We stopten met al het onnatuurlijke. Toen was het op hoop van zegen. Maar moet het op hoop van zegen zijn? Moet het voor elke ouder een ingewikkelde zoektocht worden van uitproberen, falen en opnieuw iets proberen?

Mijn persoonlijke zoektocht deel ik graag.
Wat gaan de professionals zeggen? Welk vermoeden hebben ze? Is er eigenlijk een wetenschappelijk bewezen verband tussen prematuriteit en moeizaam eten? Wat gaan de ervaringsdeskundigen zeggen? Welk percentage van de prematuren hebben eigenlijk dit probleem?

We beginnen bij het begin. Het Kleine Heldenhuis is het startpunt van mijn persoonlijke zoektocht naar het antwoord op mijn prangende vraag. Door gezinscoach Hiltje en kinderarts Angelique wordt een aanzet gegeven tot mijn gesprek met diëtiste Marlous: geen dwang en stress aan tafel. Laat al je verwachtingen los van hoe je kind zou moeten eten, wat voor een ouder je zelf zou moeten zijn. Maar wat ik zelf opvallend vond is de positieve ontvangst van de suggestie buiten gebaande paden te zoeken en te proberen.