Zij is dé persoon met expertise op het gebied van ROP en kinderoogheelkunde in het algemeen, zo liet ik mij vertellen. Ik wilde haar graag spreken voor de podcast.

Toen ik eenmaal tegenover haar zat in het LUMC vroeg ik haar of ik Vince naar haar mocht laten doorverwijzen. Dat mocht. Gelukkig. Want een kind hebben wiens ogen achteruit blijven gaan, na al zoveel te hebben meegemaakt, dat is moeilijk. Waar stopt de achteruitgang? Wat ziet hij eigenlijk op het moment? En zal hij later nog kunnen zien? Kunnen we dan niets doen om dit proces te stoppen? Vragen waarvan ik hoop dat zij die kan beantwoorden.

Inmiddels zijn Vince’ ogen uitgebreid onderzocht, in het LUMC, door een orthoptist én door professor Schalij-Delfos. Helaas zijn z’n ogen achteruit gegaan. Dat doet pijn. Een scherp schuldgevoel brandt achter mijn ogen. Het is mijn schuld dat hij slechtziend wordt, in ieder geval dankzij mij. Maar professor Schalij-Delfos stelt me gerust dat ze veel kunnen corrigeren. Vince is in goede handen.