Wendy was zwanger van een foetus én een tumor van dezelfde omvang. Als een tweelingbroertje of zusje, maar dan heel anders. Het idee dat je kindje de kostbare bloedtoevoer van de placenta moet delen met een zo’n gevaarlijk en zinloos stuk weefsel. Dan kan je niet anders dan boos zijn en gefrustreerd. Toch?

Wendy zal vast die emoties hebben ervaren. Maar de kracht van haar positiviteit gaf weinig ruimte aan negativiteit. Een aangeboren talent, zo beschouw ik het.

Als kind blonk ik vroeger uit in één ding: piekeren. Ik probeerde het leven te doorgronden, vooral ‘s avonds en ‘s nachts. Zo ontstond de angst voor de dood. Omdat ik die niet kon doorgronden. Nog steeds niet. Er volgde een zoektocht naar de bevrijding van deze angst én andere gedachten worstelingen.

Mijn moeder is een wijze vrouw. Dat houdt ze een beetje geheim, maar ik weet het.
Ze gaf me in mijn zoektocht boeken, waarvoor ik eigenlijk nog te jong was om te doorgronden. Mijn vader was behouden, intellectueel nieuwsgierig. Hij danste niet op de tafels. Samen hadden zij een basis gelegd. De basis op grond waarop ik nu wel vaar.

Louise L. Hay’s theorie dat wat je uitzend in gedachten of met woorden bij je terugkomt, The Secret met de wet van aantrekkingskracht, Abraham Hicks’ lessen.
Wat volgde was Eckhart Tolle’s “The Power Of Now”. Ontdekt door Oprah Winfrey, vertaald in totaal 30 talen. Over hoe je gedachtenstromen kan stoppen. Thich Nhat Hanh, Vietnamese vrijheidsstrijder én vriend van Martin Luther King. Zijn rust en eenvoud. En boeddhistisch monnik Ajahn Brahm. Ik zocht hem op in een stilteretraite in Maleisië. Hij leerde me mediteren.

Inmiddels weet ik dat de dood een gegeven feit is. Maar op dit moment, NU, leef ik. En nu is eigenlijk het enige dat er is. Dankzij Louise, Eckhart en Ajahn Brahm dans ik met mijn wonderkindje door de kamer. Heel soms op de tafel.