Ik had hem al eens over de vloer gehad, deze ambulancebroeder Jeroen. Vince was al 11 maanden thuis toen hij bijna stikte in een foliepapiertje. Ja je kan je het niet voorstellen, geboren worden met 24 weken, 3 maanden NICU hel en 2 maanden high care hel en dan 1,5 jaar later doodgaan door een stom huis- tuin en keuken- ongeluk.

Het beeld van Vince die plots afgesloten is van zuurstof, daar was ik helaas al bekend mee. Dus toen zijn lichaampje weer plots verkleurde aarzelde ik geen moment, greep m’n telefoon en belde 112. Jeroen kwam met een collega om de eerste hulp te verlenen.

Nu 2 jaar later kwam ik met ambulancebroeder Jeroen in contact via vader Jeroen uit aflevering #26. Een makkelijke prater die graag over zijn vak zou willen vertellen voor de podcast, zeker over zijn ervaring met de vroeggeboorte van Liam, thuis op de bank. En wat wil het toeval? Hij is zelf ook vader van een te vroeg geboren dochter! Toeval, ik vind het een vreemd woord want de toeval die ik ken is altijd wel gelinkt aan iets of iemand die ik in de puzzel kan passen. Hoe dan ook, zijn dochter is al 16, maar als Jeroen over haar begint te praten is hij even terug naar het moment dat zij ter wereld kwam en roept het emoties op. Dit zijn momenten waar ik van geniet, het leven mooi maken. Het geeft maar aan dat tijd niets afdoet aan emoties, aan liefde. Het gaf me het gevoel van de dochter- vader band die ik met mijn vader zou hebben, als hij niet was gestorven toen ik 15 was. “Toevallig” vroeg Arthur laatst aan me, terwijl we aan de keukentafel zaten koffie te drinken, hoe het zou zijn geweest als mijn vader nog had geleefd. Daar zat ik dan ineens te huilen, de tranen biggelden over mijn wangen. Nou is huilen voor mij niet uitzonderlijk, maar wel als het over mijn vader gaat. Hoe mooi, maar zeer onverwachts, dat iemand mijn vader bij ons leven betrok. Én weer een bevestiging dat emotie en liefde tijdloos zijn.

Stoere Jeroen die zijn emotie wegslikt. Ik zit er tegenover en ook ik neem snel een paar slokken water. Als we de opname stoppen kletsen we nog een tijd na. Over zijn dochter, haar beroepskeuze en zijn hulp daarbij. Snuffelstages organiseren op de gebieden waar ze interesse in had.

Geboren met 32 weken en 16 jaar later bezig met snuffelstages, I love it.